ارزیابی ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارگران معادن سنگ و صنایع سنگبری کرمانشاه در سال ۹۲

زمینه و هدف: کارگران معادن سنگ و صنایع سنگبری ، وظایفی از جمله حمل و جابجایی بارهای سنگین را به صورت مکرر و طولانی مدت انجام می دهند و در معرض ریسک بالایی از اختلالات ترومای تجمعی می باشند. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و ریسک پوسچرهای کاری در بین کارگران سنگبری ها و معادن سنگ می باشد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و مقطعی در سال 1392 بر روی 63 نفر از کارگران سنگبری و 46 نفر از کارگران معادن سنگ کرمانشاه انجام پذیرفت. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد نوردیک، چارت نقشه بدن و روش ارزیابی ریسک reba جمع آوری گردید. آزمون های independent t-test و mann-whitney برای مقایسه ها و آزمون های pearson و spearman برای سنجش همبستگی به کار برده شد. سطح معنا داری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: بیشترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در هر دو گروه کارگران سنگبری ها و معادن سنگ مربوط به ناحیه کمر و به ترتیب 54% و 39% بود. امتیاز نهایی reba در کارگران سنگبری ها و معادن سنگ به ترتیب برابر 45/1±06/9 و 18/1±6/4 بود. در کارگران سنگبری ها بین سن، سابقه کار و bmi با اختلالات اسکلتی-عضلانی و در کارگران معادن بین سن، سابقه کار با این اختلالات ارتباط معناداری یافت شد (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سطح ریسک reba و شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام های بدن کارگران سنگبری ها در نواحی شانه، مچ دست، دست، کمر، ران، زانو، ساق و مچ پا بیشتر از کارگران معادن سنگ بود.